• DFO en EGL Best Practise Awards tijdens International Coater’s Congress (I)
• EGL krijgt een steeds grotere E (I)
• Europa en Oppervlaktebehandeling (III)
• Positioneren in de markt doe je samen
• TNO voor kennisoverdracht naar MKB
• “Ik vind ‘schoolmeester’ een eretitel”
• VISEM Technodag 2004: netwerken onder het mom van kennisoverdracht

Van de redactie
Boekenwijsheid in het internettijdperk

Je kunt niet hetzelfde boek tweemaal lezen. De tweede keer zul je het tenminste ánders lezen. Dit kun je “voortschrijdend inzicht” noemen, Harry Mulisch zegt gewoon “het is niet mijn boek, maar úw boek want u hebt het gelezen.”
Zelfs de eerste keer is een boek al geen product van de schrijver, maar een resultaat van wat er zich in het hoofd van de lezer afspeelt. Dus moet je Mulisch ook niet vragen wat met een bepaalde passage bedoeld wordt, dan heb je het lezen van boeken dus niet begrepen.
Een interessant gegeven voor cursusdocenten en schrijvers van lesmateriaal…

Zo, na deze literaire proloog moeten we maar eens terzake komen. Of is het beter terzijde te blijven? Bij innovatie is het de kunst om de gebaande paden te verlaten en iets creatiefs te doen met je bedrijfs- of productieprocessen. Dus terzijde in plaats van terzake. Terzijde: bedrijfsblindheid werkt verlammend voor wie doof is voor wat er buiten gebeurt. Op een gegeven moment kan een organisatie dermate vastgeroest zitten, dat zelfs de lamme de blinde niet meer uit de put kan trekken. Het (h)erkennen van de eigen bedrijfsblindheid kon wel eens de meest innovatieve sprong in zelfkennis zijn.
Een alledaagse realist zegt dan “kunnen we weer terzake komen?” De vernieuwer heeft echter de vingers al achter de horizon gebogen, vastbesloten zich er naartoe te trekken en te zien wat erachter ligt.
Terzake nu.

Kennisoverdracht, het thema van deze editie, is geen kwestie van “ik zal je wel even vertellen hoe het moet”. Ook staat er geen vergulde engel van de daken te bazuinen dat de Verlichting thans is aangebroken. Zeker op het vakgebied van de materiaalmodificatie en oppervlaktedeklagen, is alleen al het stellen van de juiste vragen een zaak van inzicht. Als de lak niet voldoende glanst, waar kan ik dan betere lak kopen? Maar het antwoord ligt misschien wel in het moffelproces. Welke harde laag moet ik voor deze toepassing aanbrengen? Maar misschien kun je beter een diffusieproces toepassen, of een hardingsbehandeling. Of…

Wie -zonder zelf de vraag te begrijpen- slechts kan doorverwijzen in dezelfde richting waarin de vraag al gesteld was, kan een vragensteller niet werkelijk verder helpen. Zeker niet op het vakgebied van de materiaalmodificatie en oppervlaktedeklagen. Daar is alleen al het stellen van de juiste vragen een zaak van inzicht.

Daar komt bij dat niet iedere expert erg scheutig zal zijn met zijn kennisoverdracht. Emancipatie en zelfredzaamheid van afnemers zijn helemaal geen pretje voor wie niet zeker is van zijn eigen zaak. Laat ze maar in blind vertrouwen het product afnemen. Als er iets mis is, volstaat de verklaring “dit gebeurt alleen bij u, het zal aan iets anders liggen dan aan ons product”. En als ze niet de juiste tegenvragen weten te stellen, is de kous daarmee af. Zeker op het vakgebied van de materiaalmodificatie en oppervlaktedeklagen. Daar is alleen al het stellen van de juiste tegenvragen een zaak van inzicht.

Het is nog gekker: niet elke vraag wordt gesteld. “Dan is het nochtans geen vraag, als hij niet gesteld is”, zou men kunnen tegenwerpen. Maar wie is er uit zichzelf gaan vragen wat we nou met de ATEX-explosierichtlijn aan moeten? Hij geldt al sinds juli vorig jaar. En denk maar niet dat een certificaatje aan de muur gaat helpen!
Kennisoverdracht moet dan dus pro-actief aangeboden worden, in plaats van desgevraagd.

En dan iets over de verpakking. In het internettijdperk zouden we moeiteloos onze hersenpan kunnen vullen met een roerbaksel van allerhande inzichten, zo luidde het vooruitzicht. Echter informatie is één. Kennis is iets geheel anders: dat heeft te maken met het vermogen om inzichten om te zetten in innovaties en procesoptimalisatie. Hierbij is persoonlijke uitwisseling essentieel. Niet een beetje surfen langs computerschermpjes, hoezeer dit ook behulpzaam is bij de oriënterende informatievergaring en reistijdbesparing. Het zal nog niet leiden tot werkelijke innovatie: daarvoor moet je ideeën combineren en buiten de geijkte bospaden durven lopen.
Waar kan ik kosteneffectiever produceren? Nou, wat dacht u van uw eigen bedrijfspand: al naar de interne logistiek gekeken voordat u omwille van de loonkosten gaat emigreren???

Kortom: je moet elkaar tegenkomen, weten wie je kan vertrouwen, en vanuit een netwerkmentaliteit kennis delen om het te vermenigvuldigen. Delen = Vermenigvuldigen. Zo lees je je oude wiskundeboeken heel anders dan de eerste keer!

Edward Uittenbroek,
eindredacteur