• “Wij kunnen uw contributie halveren”
• Feel the Chemistry
• Wij luisterden voor u

Van de redactie
INZET EN INZICHT

Sinds maart 1996 bezoek ik de VOM Ledenvergadering. Ik ben er nog nooit zo positief gestemd vandaan gekomen als de laatste keer, 3 november in Sint Oedenrode. Eigenlijk is de VOM net als de leden: de afgelopen tien jaar is de vereniging steeds meer gaan doen met steeds minder mensen. Dat mag je ook wel verwachten van een secretariaat, in het digitale tijdperk met laptops, e-mail en allerlei handige internettoepassingen. Ik moet er ook niet meer aan denken met een stapel volgeschreven papier te zitten na een congres, nog aan het begin van het werk in plaats van halverwege.
Maar toch, als je meerekent uit welk zwaar weer de vereniging komt, is het verschil volgens mij vooral inzet en inzicht. De tent draait op volle toeren, we zien met zijn allen -haast verrast- hoe snel de cursusafdeling op stoom komt, terwijl de docentenvergoedingen al geprofessionalisseerd waren nog voordat de inkomsten ernaar waren. Ik zeg al: de VOM lijkt precies op de leden. Prijzen in de toeleveringsketen staan al jaren onder grote druk, terwijl lonen wel geïndexeerd worden en de meest voortvarende spuiter of voorbehandelaar in aanmerking komt voor een extra verhoging. Of tegenwoordig kennelijk ook weer een bijspijkercursus. Schijnt nogal motiverend te werken, vang je vanuit de praktijk wel eens op.

Is de overheid ook als onze leden? VOM-voorzitter Huub Kluijtmans merkte op dat de Nederlandse overheid “schitterde door afwezigheid” bij de presentatie van de Airbus 380, terwijl er 3.000 Nederlanders aan meerekenen en -produceren. Met een sliert denstverleners in administratie en dergelijke erachteraan, want iedere industriebaan creëert er enkele in de dienstverlening. Mijn collega Pospisschil van de Metalloberfläche zet in zijn redactionele intro glashard “waar zou de Europese industrie staan zonder de Airbus?”. Europa’s beste oppervlaktetechnische tijdschrift Galvanotechnik ruimt een kleine tien pagina’s in voor een historisch overzicht van het belang van de luchtvaart voor de technische en maatschappelijke ontwikkelingen.Gebaseeerd op een een fraai Berlijns techniekmuseum trouwens. Volgens het eindrapport van IOP Zware Metalen/Milieu zitten er meer dan een miljoen galvanotechnisch behandelde onderdelen in zo’n vliegmachien. Sowieso alle elektronica wordt met oppervlaktetechnieken vervaardigd natuurlijk.

Maar de overheid lijkt meer bezig de waardecreatie -die de basis van onze welvaartsmaatschappij is- richting vervuilender productiezones te drijven.In de Metal Finishing stelde een commentator vast, dat in de Verenigde Staten hetzelfde aantal ambtenaren zich op steeds minder resterende bedrijven stort. Dus met steeds meer administratieve lasten en in de Nederlandse situatie ook nog met tegenstrijdige vereisten.

Toch doet de overheid wel eens een duit in het zakje. Mag wel, de duit is ook uit het zakje van de bedrijven en werknemers van waardescheppende sectoren opgehaald. De ESF-scholingssubsidies van het Europees Sociaal Fonds, daar bleek toch wel erg veel belangstelling voor te bestaan. Geen onderbestedingen en geforceeerd opmaken van restbudgetten, nee hier werd in een behoefte voorzien. Past in een kennisrijk dieet, zal ik maar zeggen. Opscholing en zo. Dus werd het loket eind oktober plotseling dichtgegooid, want de staat moet bijpassen bij de ESF-stroom, dus dat werd te gek. Maargoed, voor de VOM-scursussen was het geregeld, daar was het kleine secretariaat gauw genoeg bij.

Zo zie je maar dat je voldoende man- en vrouwschappen op de bres moet hebben, en niet alleen om negatieve ontwikkelingen bij te sturen. De leden en de VOM doen veel meer met minder personeel, maar als je je kansen niet meer kunt benutten en als je je afnemers niet meer blij kunt maken, helpt almaar harder werken er niet meer aan. Het vergt inzicht. De ledenvergadering was net de bemoediging die we nodig hadden. Nu nog de freeriders op hun belang wijzen: meer leden betekent meer gelegenheid tot versterking van de secretariaatsbezetting, en dus meer inzet van het aanwezige inzicht…

Edward Uittenbroek,
eindredacteur