Artikelen Oppervlaktetechnieken maart 2010

Blikopener
Reinheidsideaal

“Mooi over roest”, zag ik eens op een pot verf staan. Alsof ze het erín wilden wrijven, voor het geval er een coatingtechnoloog langskomt. Heb je dáárvoor Beschermingstechniek/Coating Technology gedaan? Ik heb voor de aardigheid óók wel eens een roestomvormer om m’n motorkap gesmeerd (wie niet, maar ik durf het tenminste toe te geven). Maar gewoon om het gepro-béérd te hebben. Kun je het altijd nog eens in een column noemen. Díé logica. Niet dat ik dat dan ga doen, want móét je de vérkopers eens horen!

Nee, we willen zó graag dat het waar is, dat we het vanzelf geloven. Sommige mensen stammen liever van een aap af dan dat ze een hemelse erfenis aanpakken. Díé logica.

Maar wat heeft het apengeloof nu met industriële reiniging te maken???

De kredietcrisis heeft de term ‘zelfreinigend vermogen’ nieuw leven ingeblazen. Als grootverdieners door de mand vallen, willen ze liever in eigen beheer schoon schip maken. Met een beroep op het ´zelfreinigend vermogen´. Heeft de Nederlandse economie voldoende ´zelfreinigend vermogen´ om de heteluchtbellenblazerij nou eens achter ons te laten? Terwijl we ons meer druk maken over CO2-emissiehandel dan over de vraag in welke producten en diensten onze economie deze eeuw goed moet zijn, rijst de vraag of de jonge generatie nog wel wil meeproduceren. Industrie wordt al gauw gezien als viezehandjesbah, en ze hebben de dubbele hoogconjunctuur (2×7 jaar) van de jaren negentig als vormende jaren gehad. Bij het debat tussen Young Professionals en de leden van de vaste Tweede-Kamercommissie Economische Zaken van 16 februari kwam naar voren, dat talent wegtrekt naar het buitenland. Niet om het geld (hoewel ze ervoor weg kunnen blijven), maar er zijn nou eenmaal gebieden waar je met je creativiteit veel meer ruimte en waardering krijgt. Zéker als je eenentwintigste-eeuwse producten en diensten wilt ontwikkelen, dus voor duurzame energievoorziening en zo.

Raken we vanzelf de gebakken lucht kwijt nu blijkt dat je ook gewoon wat wáárd moet zijn? Of raken we de mensen kwijt die de ruggengraat van de toekomstige economie kunnen vormen?

Hoe branchewerk kan bijdragen aan de toekomst van een vakgebied, is te lezen in het artikel over de Stichting Industriële Reiniging, onder de titel Zelfreinigend Vermogen. De Nederlandse overlegeconomie heeft misschien zijn polderglans wat verloren. Maar hoe een vakgebied zichzelf kan professionaliseren en daarbij dus ook als werkgever en opdrachtnemer aantrekkelijk blijft voor belangrijk werk, vond ik toch wel de opsteker van de maand. Reiniging kennen we als voorbehandelingsstap voor verdere oppervlaktebehandelingen, maar is ook noodzakelijk voor de instandhouding van installaties en transportmiddelen. Dus onze waardetoevoeging en distributie. Het geheim? De SIR is een koepel van zowel opdrachtgevers als opdrachtnemers en hun toeleveranciers, een zogeheten ‘ketenorganisatie’. Sterker nog: de opleiders zitten er ook bij!

Kijk, zo doe je dat dus. Geen sprookje, maar écht gebeurd. Tijdens mijn bezoek aan de SIR heb ik zelf het gebakje opgegeten dat e voorzitter gestuurd had, omdat de SIR-richtlijnen net tot toetsingskader van de Arbeidsinspectie verheven zijn.

Ben ik nou omgekocht met een gebakje? Dan hadden ze beter met een nieuwe Transporter aan kunnen komen. Mijn congrescampertje kwam niet door de APK omdat de onderkant doorgeroest is. Ik zag een voormalig VOM-voorzitter bij een bedrijfsbezoek al krom kijken naar het lakwerk… En er helpt geen roestomvormer tegen. In april, Thema Coatingtechniek, kom ik er hopelijk nog op terug. Momenteel volstaat de constatering dat een roestig imago, zoals vroeger in de industriële reinigingstechniek op locatie, om te vormen is met effectief branchewerk!

Edward Uittenbroek
Eindredacteur Oppervlaktetechnieken