• Volwaardige gesprekspositie door degelijke toerusting
• Weinig groei, wel toename rendement
• Een laag krijg je altijd, maar wát voor een laag…?
• Leren levert voor iedereen winst op
• Van onderwijsintituut naar kennisinstituut
• Industrieel middenkader blijft onmisbaar

Van de redactie
KENNEN EN KUNNEN, KANNEN EN KRUIKEN

Welke redenen zijn er om niets te willen leren? Mooi weer, Uiterst Knappe Vrouwen, voetbal op TV, redenen ze zijn er vast en zeker. Maar ik bedoel niet een ávondje niks leren, ik bedoel voortáán niks meer leren. De rest van je leven heerlijk genieten van de eenvoud. We hebben geen klachten, en als er iets mis is bellen we wel een adviesbureau.

Pas was ik in Israël, een moderne economie die uit de woestijnbodem gestampt is door een volk dat water en elektriciteit in omloop brengt. Zodat iedereen voortaan wat te verliezen heeft en dus rustig aan de toekomst van zijn kinderen gaat werken. Is de bedoeling. Werkt in het noorden goed. In de Gazastrook, die Egypte wijselijk niet terug wilde hebben, gaat het wat minder, zoals algemeen bekend. De Druzen op de Golan-hoogvlakte in het noorden ondersteunen hun families in Syrië, de Bedoeïenen in de Negev-woestijn in het zuiden houden hun families in Egypte en Jordanië op de been. Op een satellietfoto kun je de landsgrenzen zien, dat is de overgang van groen naar geel. Israëli’s kunnen ook gebruik maken van het scholingssysteem. Bij de zuidelijke woestijnnomaden blijken vooral vrouwen dat te doen. De mannen weten namelijk alles al. Ja, alles.

Als ik me nou aanmeld voor een cursus, is dat dan een zwaktebod? Geef ik dan toe dat ik te weinig ken en kan? Of heb ik zin in mijn werk en wil ik er alsmaar beter in worden. Of wil ik mijn concurrenten voor blijven, want klachten van klanten gaan meestal eerst richting concurrent. Die maar al te graag inspringt. En hoe weet ik wat werkelijk Stand der Techniek is, en hoe ik het onderste uit de kan haal van mijn installatie? Door het onderste uit de hersenpan te halen!
Onlangs volgde ik de cursus Karakterisatie van Thermisch Gespoten Deklagen in München. Had ik die gevolgd voorafgaand aan de handvol congressen hierover, te beginnen in Warschau in 2003, dan had ik daar waarschijnlijk meer rendement uit gehaald. Nu ga ik al die aantekeningen en congresmappen nog eens nalopen, want dat moet natuurlijk nog herverpakt worden voor breder gebruik.

Zoiets zullen ze bij uitgeverij/congresorganisator Vincentz Network ook wel gedacht hebben.
Vincentz Network had voor het congres over Polyurethan-coatings een “tutorial” toegevoegd. Een inleeslesje voor wie met “Hochdampf” bijgestoomd wil worden, dus hooguit een mannetje of zes à tien. Blijken er veertig aanmeldingen te zijn (op ruim 160 deelnemers, ook een record voor de al vijf jaar op diverse onderwerpen draaiende Berlijnse European Coating Conferences). Per deelnemer e350 lesgeld in de knip. Binnenlopen. Maar wat ik bedoel: kennelijk willen de zogenaamde experts zelf ook eerst bijgeschoold worden. Ik zat er ook, net als in Basel voor een cursusdag Thermisch Spuiten voorafgaand aan het wereldcongres in mei 2005.

Soms wordt de schilder een beetje in de hobbyhoek gezet door de industriële lakverwerker. Maar schilders hebben rustig een tienmaal hoger percentage opgeleide mensen in de beroepsgroep. Pas was ik bij een moderne ontwerper/ fabrikant van interieursystemen, met een fantastische poedercoatinstallatie. Door een onderhoudsstrategie die uit het Groot Houtje-Touwtje Handboek lijkt te komen, werd er niet het rendement en de kwaliteit mee gehaald waar destijds zoveel geld voor is uitgegeven. Bovendien: de chef mocht van zijn manager amper de deur uit voor een Technische Dag, “want je moet ze hier verdienen.” Een verduisterd eilandje in onze kenniseconomie? Ik vrees dat dit niet eens een uitzondering is. Gewoontegedrag en bedrijfsblindheid betekenen gemiste kansen, gemist geld. Totdat een bedrijf het zich niet meer kan veroorloven om eens aan de andere kant van de roldeur te kijken.

Terug naar mijn recente avontuur, Kuifje in Israël. Nou is het Joodse volk door de eeuwen heen niet alleen beroemd om zijn omzwervingen en het verlangen om naar het eigen land terug te keren, waar er tweeduizend jaar slechts enkele duizenden tot tienduizenden zaten. Ze zijn er ook om bekend dat ze hun kinderen meestal flink stimuleren één of andere opleiding te volgen. Nu bouwen ze in drie generaties een moderne economie op, met waterbesparende irrigatietechnologie, zeewaterontziltings-technologie voor de export (dan hebben ze dat maar vast ontwikkeld voor wanneer het in eigen land nodig is), luchtvaartindustrie, magnesium- en kaliumexport vanuit de Dode Zee (voor een miljard dollar per jaar) en zelfs een eigen tankfabriek want op buitenlandse wapenleveranties kun je blijkens bittere ervaring niet altijd rekenen. En op corrosiecongressen zit er vaak wel een lezing uit Israël tussen. Een oase van ontplooiingsmogelijkheden, waar we in meer dan één opzicht een voorbeeld aan kunnen nemen.

Leren loont!

Edward Uittenbroek,
eindredacteur