- Corrosieboefjes tijdig gearresteerd
- Milieu is metaalonvriendelijk (I)
- “Voel zélf je onderhoudspijn”
- Technische kennis corrodeert
Blikopener
Roest rust niet (I)
Arbeid adelt, maar de adel árbeidt niet. Zo is het ook met roest: rust roest, maar roest rust niet!!! Inderdaad: het uit elkaar vallen van metaal naar zijn ertstoestand is een natuurwet waar we tegen te strijden hebben. Van orde naar chaos is de richting, tenzij er energie en ordening toegevoegd wordt: van erts naar metaal. En dan dus mooi verpakken in een jasje: de coating (M/V)*. We zijn als verduurzamers toch maar tégennatuurlijk bezig, eigenlijk!
Hoe ordelijk is uw hoofd nu de kredietcrisis in de echte economie en vervolgens in het echte leven terechtgekomen is? Er zijn ook zónnige perspectieven:
- Voor het vakgebied oppervlaktetechnieken: zonne-energie heeft de toekomst. Zonnecelproductie is in Duitsland al de automotive in belang voorbijgestreefd. Die zonnespiegels van de septembervoorpagina (Thema Milieu), die een vloeistof verhitten voor elektriciteitsopwekking met een stoomturbine, die maak je natuurlijk met oppervlaktetechniek (net als zonnecellen, trouwens). En bovendien: in de VS staat een opstelling waarvoor de de spiegels geleverd zijn door een fabrikant autospiegels. Hij heeft zijn lijn ervoor moeten ombouwen, want het is allemaal wat groter natuurlijk. Maar die komt daar effe goed weg, met die ingestorte automobielsector. Zon is ook daar de toekomst, diverse zonnekrachtcentrales staan op stapel en híj kan leveren! Híj wél! Met een beetje mazzel kan ie aan personeel komen door ze van zijn omgevallen concurrenten over te nemen. Anders heeft ie hetzelfde probleem als de hele technische industrie de afgelopen jaren had: wáár vind je de mensen… Ik kan me zo voorstellen, dat een producent in aandrijfservo’s van elektrisch verstelbare autospiegels ook zijn licht kan opsteken in de zonnesector. Aardig detail: niet de maaksector bestelt hier bij oppervlaktebehandelaars, zoals met coatingwerk voor de (conjunctuurgevoelige) bouw of de machine-industrie. Het omgekeerde is het geval: er is elektrotechnische maakindustrie nodig vanwege de toepassing van oppervlaktetechniek. Valt mij dan op. Geinig, hoor! Overigens won het SunCarrier richtsysteem van fi rma a+f GmbH voor zonnecellen de Innovatieprijs voor thermisch verzinken 2008. En meldden de vakbroeders van de Stichting Doelmatig Verzinken een project van zonnekrachtcentrales in hun laatste duurzaamheidsspecial, want de frames waren thermisch verzinkt. Per vermogensopbrengst kost een zonnespiegelcentrale anderhalf maal zoveel als een kolencentrale, dus je wilt het tientallen jaren corrosieveilig hebben. Anders valt het uit de toon bij de gedachte “één keer neerzetten en verder zon tappen.” Proost!
- Voor de metaalconservering en inspectiewereld, want er is met de teruglopende (petro)chemische productie eindelijk tijd voor inspectie en bijwerken van zwakke plekken. Althans, voor zover men eindelijk eens over de budgetscheidingen (onderhoud versus procesvoering) heen stapt. Duurzaam inkopen: geen kortetermijnbezuinigingen, want roest rust niet!!!
Maar wát een pech: de heren/dames managers gaan naar verluidt gemiddeld 12% bezuinigen op de instandhouding van hun productiefaciliteiten! Hier dus minder optimisme…
- Voor uw vakvereniging (en daarmee ook voor uw belangenbehartiging):
Met de corrosie-editie gaan we ‘de boer op’. Op Nederlands belangrijkste corrosiecongres overkwam het me tóch weer dat sommige vakgenoten ons blad niet kenden!?! Iedereen die zijn vak serieus neemt en zijn baas ervan kan overtuigen, is eens op dit uitstekende congres geweest in Spijkenisse, van het Institute for International Research. Of is er een volgende keer bij (noteer vast 15 en 16 december). We rollen de redactionele loper uit, zodat we echte tweebeners worden (ooit heette dit blad trouwens Oppervlaktetechnieken & Corrosiebestrijding). Tweebeners kunnen vanuit meer posities en situaties voorzetten geven, en soms een goaltje extra snoepen.
Dus zoals ik bij de forumdiscussie van het corrosiecongres bulderde: “als we nóú ons vakgebied niet op de kaart kunnen zetten, kunnen we wel óphouden!” Alleen ik wéét van geen ophouden. Want de adel arbeidt dan misschien niet, ikzelf leid een roesteloos bestaan, en ben al volop bezig met ons maartthema Sustainability (duurzaamheid in alle opzichten). Met verspreiding tot in de Tweede kamer, voor een zonnige toekomst!
*) M/V: Metaal- of Verflaag
Edward Uittenbroek
Eindredacteur
Oppervlaktetechnieken