Als ik later groot ben en wat meer verdien, ga ik een schildersbedrijf inhuren voor het grote werk. Deze zomer heb ik zelf iets geprobeerd met pot en kwast, wat toch minimaal een Voorzetje of drie moet opleveren. En inderdaad.

Eerst even de openingszin bijstellen: ik heb wel al geprobéérd schilderwerk in te kopen. Zoals ik eens op deze plaats geschreven heb, is mijn werkkamer op mijn huis gezet met alleen de grondverf erop, en dat moest altijd nog eens afgelakt worden. De bouwer wilde het niet gelakt leveren, die omzet liet hij liever schieten. De klant is onderdaan, nietwaar. Zet die maar op de dakpannen. Dat hij niet overal meer tussen komt met zijn kwastenpret, dat is toch geen probleem van de aannemer. Timmeren is het vak.

Ik kon mij half augustus dus aangenaam laten overvallen door de buurman die ineens een steiger ging neerzetten en de kosten wilde delen. En meteen de verf kon inkopen want dan hebben we met zijn drieën dezelfde kleurstelling. Ik ben de middelste. Zoek de verschillen…

Mag ik een voorzet geven?

Aanbevolen wordt: goed schuren, zeker als je overstapt van beits naar lak, zoals op de benedenverdieping het geval is. Mijn aanbeveling: láten schuren is nog beter dan schuren. Het grote voordeel: anders moet je het zelf doen.

Aanbevolen wordt: goed afplakken, scheelt schildertijd (ik ga hier niet schrijven dat je met nóg grotere kwasten nóg harder langs de randen kan rossen; dat haalt de redactie er dan uit natuurlijk). En het wordt natuurlijk netter. Mijn aanbeveling: laat mij maar afplakken, want daar blijk ik een waar precisiesnelvuurwapen in te zijn.

Aanbevolen wordt: goede verf te gebruiken, vanzelfsprekend. Ik mag geen merken noemen, maar wát wordt er toch goed spul in het potje gestopt als je tenminste geen vingerverf of paasei-kleurtjes koopt. Echt een technologieproduct. Daar zijn nog veel meer Voorzetjes over te schrijven en geschreven: dekkracht, open tijd, stofdroogheid, bestand tegen een eerste miezertje of een iets te enthousiast zonnestraaltje.

Mijn huisje is dankzij dat flinterdunne blauwwitte laagje meteen meer waard, sterker nog: taxeren gebeurt op de dag dat ik dit stukje moet inleveren. Volgende keer de uitslag, maar de waardestijging is uiteraard een veelvoud van de verfkosten, als je erbij bedenkt hoe hard het nodig was. Vooral bij de direct aan zon blootgestelde delen, ook aan de voorzijde. Als ik al die overwaarde bijschreven kan krijgen, kan ik daar dus eindelijk een schilder voor betalen. En zelfs een abonnement op de Schildersvakkrant nemen (ik leef nu op de bewijsexemplaren na iedere plaatsing, die ik heimelijk doorverkoop).

Maar deze keer had ik hulp van een eerder aangehaalde slanke blondine, die blijkbaar wederom een vermelding in de Schildersvakkrant wil scoren. Want waarom ga je anders je vrije dagen in andermans achtertuin morsen??? Ik kreeg alle hoeken van het schildersvak te zien, want ze is een ware hopvrouw in klussen. Alleen in afplakken en dankzij mijn lengte troef ik haar af. Ja, dat worden wel meer dan drie Voorzetjes…

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, september 2008