Schilderen moet je láten doen, bleek maar weer deze zomer. Niet alleen omdat de schilder daar wat aan heeft, want dat is geen overweging die de particulier hoeft te maken. Maar omdat iedereen moet doen waar ie goed in is, en bij mij stopt de teller dan bij het afplakken. Daar bleek ik in de vorige Voorzet een supertalent in te zijn.

De spontaan aangeboden hulp bij het bijschilderen van de dakopbouw, heb ik optimaal benut. En omdat ik zelf een middag misliep door verplichtingen elders, ontkwam ik daarbij ook nog eens aan een deel van de uitvoering. Bij terugkeer bleek er echter verrassend weinig uitgevoerd te zijn.

Eerst was dat nogal een teleurstelling, omdat het allemaal precies in de betere dagdelen moest qua weer. Ik deelde de steiger met de buurman, dus die schoof ook van-voor-naar-achter-van-links-naarrechts, naar het bekende speeltuinliedje dat je helaas niet zo vaak meer hoort. Ik ben nog op zoek naar de CD met de extra lange versie, hij blíjft sterk! Maar goed, ik maakte iedere keer het betere weer op, en de buurman zat dan met de regenbuien die over waren. Dat ging dus erg goed. Maar een mooie schildermiddag ging nu voorbij omdat het te hard zou hebben gewaaid. Daar stond ik wel even sip van te kijken.

Later hoor je dan wat er allemaal van de steiger af gewaaid is, en dat de buurman dus jaren vooruit kan met de buit. En dat de verf letterlijk van de kwast af waaide. Dat is ook wel een verzachtende omstandigheid. Als je meer bezig bent een spinnenweb te spannen dan een verflaag aan te brengen, kun je inderdaad beter stoppen natuurlijk.

Dus op het volgende grote Europese verfcongres, Wood Coatings op 14 en 15 oktober in Amsterdam (Paint Research Association, we hadden de Wood Coatings Praag al eens in deze krant), moeten ze het maar eens over de “waaivastheid” hebben of zo. Maar aan de titel te zien, Preserve, Protect, Prolong, zal het zwaartepunt bij de levensduurverlenging liggen. Niet bij de applicatie.

Die levensduurverlenging kun je ‘waardebehoud’ noemen. Een veelvoud van de schilderskosten, dat spreekt voor zich. Vorige keer had ik het over taxatie en waardestijging, ik zou de uitslag nog melden. Een halve ton erop, niet alleen dankzij het schilderwerk natuurlijk, ook Vadertje Tijd, de dakopbouw en een straatrenovatie hebben mij in de kaart gespeeld. Maar dat verflaagje heeft zeker goed geholpen, en binnen wordt het ook ruimer en frisser van blauw-wit. Als ondernemer krijg je overwaarde trouwens minder makkelijk verzilverd dan als je een loonstrookje hebt en je dus minder grip hebt op je inkomen of behoud van je werk (?).

Maargoed: hoe zit dat nou met “windvaste verf”? Verf moet tóch al aan zoveel wensen tegemoet komen, dus het zal wel op professionele hulpmiddelen als afschermingen aankomen… Ik heb deze zomer dus wederom meer waardering voor het vak gekregen: afstemmen van planning, hulpmiddelen en uitvoering. Als van een goede voetbalploeg, waarvan het spel moeiteloos en simpel lijkt.

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, september 2008