De financiële wereld wil liever niet gecontroleerd worden als het echt mis gaat. Dan hoor je ze ineens over “zelfreinigend vermogen” en zo. Want controleren doe je met lager volk, herkenbaar aan spijkerbroek en grijs overhemdje of iets dergelijks. De echte hogeherenwereld, die ga je toch niet controléren??? Een bank pakte zelfs liever dure hulp uit Arabië aan dan goedkope hulp van de eigen regering, met bijbehorende controle.

In de coatingwereld wordt volop gecontroleerd. Op het scheepscoatingcongres van september in Hamburg ging het over de nieuwe Performance Standard for Protective Coatings, waar de inspectiebureaus voorlopig nog wel de meeste garen bij spinnen. Zij mogen de hele hap gaan inspecteren, tot en met de verflaboratoria aan toe. Dat is wel een voorbeeldje van zelfreinigend vermogen, want in het verleden had de scheepsonderhoudssector niet het meest citroentjefrisse imago. Ik heb eens het verhaal gehoord van iemand die met een gipsen poot stond te jetreinigen… met trichloorethaan!!! Gevraagd waarom hij niet thuis zat op te kalmeren omwille van zijn blijkbare genezingsproces, was het antwoord van zijn chef dat hij wel weggestuurd was… maar vanwege de afkickverschijnselen weer verschenen was!!! Oud verhaal, en als voormalig fosfateerder met een spuitlans annex ontvetter met een tri‐bad kan ik me amper voorstellen dat je gaat jetten met tri. Dan was je al niet helemaal scherp voordat je zo bezig ging. Maargoed, een verhaal dat me altijd bijgebleven is (was overigens niet in een Nederlandse haven).

Als nou de coatings zelf een ‘zelfreinigend vermogen’ hadden? Zoals de meestal onzichtbare scheepscoatings: de antifouling aan de onderkant waar geen aangroei aan blijft hangen. Wat natuurlijk enorm scheelt in energieverbruik en in schoorsteenrook per geploegde zeemijl. Want dat gaat daar in zeemijlen, dat weet ik nog van de Berenboot. Vlak voor bedtijd en áltijd sterk.

Ook altijd sterk is een coating die zichzelf controleert en bij een geconstateerd gebrek aan het repareren slaat. Kúnnen wij het maken? Nou en óf! Als een volleerde Bob de Bouwer gaan deze coatings aan de slag om barstjes zelf dicht te lijmen met nieuw gevormde verf. Handig voor moeilijk inspecteerbare delen. En voor het eerst dat ik lopend naar een congres kon: Self Healing Materials, eind oktober hier in mijn eigen Gouda. Want ik ga op dergelijke congressen altijd even inspecteren of er iets nieuws te beleven valt.

Zo was ik eind oktober in Stuttgart verzeild geraakt. Ja wat een prachtige scheepvaartterm, ‘verzeild geraakt’. Ik kon volop het zelfreinigend vermogen van coatings beproeven op het congres over nanotechnologie. Het zogeheten lotus‐effect, genoemd naar het immer parelwitte blompje, kan met de juiste oppervlaktextuur bereikt worden. Water blijft er als bollen op liggen en rolt er bij het minste of geringste af, onder medeneming van vuildeeltjes. De volgende dag kon ik daar mooi de Parts2Clean vakbeurs meepikken: onderdelenreiniging. Dat gaat in eenderde van de Duitse industriële opstellingen trouwens vloeistofloos. Laserreinigen, vibratortechniek, arbovriendelijk stralen: gaat allemaal prima.

Deze keur van technieken toont maar aan dat de chemisch-technologische sector zelfreinigender is dan die rokerige gokhal van de aandelenhandel…

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, november 2008