Sinds kort heb ik kennismaking aan een slanke blondine, hier even verderop in de straat. Eerst vond ze me maar een sul, maar toen ze zag dat ik een column heb in de Schildersvakkrant, ging het opeens hard.

Soms ontloop ik de hektiek van mijn online werkkamertje, en schuifel ik even bij haar binnen voor een kopje thee en een keurig gesprek. Alwaar door de muren heen de buurvrouw regelmatig de loftrompet afsteekt over het gezinsheugelijk welbehagen, aldaar. Als de mariniers zo skeletsplijtend gedrild werden, hielden we niks over om naar overzeesche ghebietsdeelen te sturen, volgens mij. Kind janken. Hoe dan ook: deuren en ramen sluiten, en de stilte er verder bíj bedenken.

Ook de gezinslogistiek wordt wereldkundig gemaakt. Het kindeke-teer mag zich verheugen in een eigen zandbak, die –alsof het er louter om te doen is om in de Schildersvakkrant te belanden- in dezelfde kleur geschilderd gaat worden als de schutting. Deze kleur is vanuit de tuin van bovenbedoelde blondine af te lezen aan de druipende kledders die tussen de planken door komen, waardoor mij binnenkort ook weer wat te doen staat. Dat ga ik natuurlijk niet met gelijke munt aan het buurvrouwke-teer terugbetalen. Want dan staat ze daar weer tegenin te soppen. En houdt de onderhavige blonde slankine op het laatst geen tuin meer over van alle laagdikte.

Maar wat wil het geval: die zandbak moet dus in dezelfde kleur als de schutting, en dat gaat gebeuren úítgerekend als het prachtig zandbakweer is. Bak dus leeg. Uit met de pret. Kind janken.

Logica?

Tsja, de verf moet er niet op als het regent, dus je hebt -als het ware- gelijk lopende agenda’s: Moeder Natuur en Moederke-teer hanteren hetzelfde seizoensschema. Maar moet dat nou echt zo strikt volgens de Regelen der Kunst, dat het Eindgebruikerke-teer nota bene zandbakverleturen moet verduren? Zo heb ik het natuurlijk nooit bedoeld in deze Voorzetten!

Overigens zie ik onderhavige buurvrouw een Schildersvakkrant hooguit oprollen om de scepter mee te zwaaien. Zij zal deze niet van binnen bestuderen, zoals de vakman.

Mag ik een voorzet geven?

Na de honderddagenretraite van het kabinet ventileer ik ook even mijn mening: overheidsinstanties moeten professioneel aanbesteden, dus niet alleen op prijs maar ook op bijvoorbeeld regievaardigheden en aangedragen bestekssuggesties. En bovendien: ze moeten overheidsgebouwen zoals kantoren en scholen natuurlijk niet in het hoogseizoen laten schilderen maar het binnenwerk in de winterdip plannen, ook al zijn bijvoorbeeld schoolvakanties en de kantoorwinterslaap natuurlijk korter dan het zomerreces.
Deze zomer spreek ik weer een paar kamerleden, eens zien of ze mijn zandbaklogica kunnen volgen…

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, juni 2007