“Een degelijke huisvrouw, wie zal haar vinden. Haar waarde gaat koralen ver te boven.” Nee, dit is geen oproep tot mensenhandel of het afschaffen van de euro ten gunste van schelpen en kralen. Het is het slot van het bijbelboek Spreuken. De ‘degelijke huisvouw’ blijkt een ondernemer te zijn, “zint zij op een akker, dan verwerft zij die. […] Zij bemerkt, dat haar koophandel gedijt”. Nét zo makkelijk!

Een van de oudste verfbestekken in de literatuur, zo werd mij op een coatingcongres pas uitgelegd, is de instructie aan Noach om zijn ark af te smeren met teer. Zo sla ik het bruggetje van de Bijbel naar verf. Ik ben net in m’n tuin bezig (zie de Voorzettenserie “Drie kleine biggetjes zaten in een hut”, nee geen nood, de derde komt eraan… maar de hut werd een weekje te laat opgeleverd, dus dat schuift even door). Dat tuinavontuur zou al een artikel op zich kunnen opleveren, maar goed: ik ging effe naar een bouwmarkt voor wat verf en aldaar onderging ik kráchtige vreugdescheuten. Daar stond op een blik verf de term ‘urethan’. Jazeker, góéd gespeld dus! Overal lees je ‘urethaan’, maar ‘-aan’ zeg je bij verzadigde koolwaterstoffen, bijvoorbeeld propaan en butaan. De grondlegger van de VOM-cursussen Lakverwerking (Vereniging voor Oppervlaktetechieken van Materialen) en een van mijn voorgangers als eindredacteur van Oppervlaktetechnieken, Tom van der Klis, spelde het goed. Evenals een uitvinder van het poedercoaten, Piet de Lange. Van beiden heb ik vakliteratuur geërfd, en ik ben volgens mij – luguber genoeg – de laatste die dat nog goed spelt. Totdat bleek dat er een potje van is met het juiste opschrift. Twee dagen later interviewde ik de directrice van die verfproducent, Marlies van Wijhe. Zij vond het compleet logisch om dat even chemisch-goed te spellen. En zij was net Zakenvrouw van het Jaar geworden, dus ik had daar de ´degelijke huisvrouw’ te pakken!

Het gesprek zou eigenlijk over de Vereniging voor Verf- en Drukinktfabrikanten gaan, maar we hadden het al gauw over vrouwen in het vak. En dat ik steeds maar congressen moet bezoeken om vrouwen tegen te komen, want op bedrijven zitten haast alleen maar kerels.

Het moppie heeft zich ten doel gesteld de verfverwerking wat meer op de kaart te zetten. Dat lukt heel aardig, want de halve managementliteratuur bestormt haar met interviewverzoeken. In twintig landen wordt al vele jaren die prijs uitgereikt, en Nederland heeft nu dus een verfdiva als topvrouw.
Knap hoor!

Mooier kun je het als vakgebied niet hebben, natuurlijk. Daarmee ben ik nog niet uit mijn tuinavontuur, want ik wil er een militair oefenterrein van maken voor een radiografische Leopard…

Mag ik een voorzet geven?

Laat ik nou bij deze verfzakenvrouw terecht kunnen voor mijn lastigste vraagstuk: het tuinpad, dat natuurlijk het hele schaaleffect van mijn miniatuurnatuurgebied breekt. Ze had een specialist die mij kon helpen er een natuurgetrouw kanaal van te maken. Nu alleen nog een radiografische bruggenlegtank vinden!

Kortom: niet smeersels aansmeren maar doelen helpen bereiken. Dát is voorbeeldig zakendoen!

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, februari 2010