“Toch wou ik dat ik net iets vaker, iets vaker simpelweg gelukkig was,” zong een huizenbezitter een paar jaar geleden van de steigers. Je kon niet over straat zonder hem ergens te horen zingen dat-ie alles had, ja zelfs een moot gebakken vis, een plek onder de zon… Jij noemt het, hij heeft het! In iedere kroeg en bouwput kwam-ie ermee!

Maar ik heb ontdekt waarom hij toch nog net niet gelukkig is. In zijn opsomming van zaken waar hardwerkende Nederlanders alleen maar van kunnen dromen, ontbreekt namelijk de lakspuit. Als de kleuren van zijn huis hem niet bevallen, vraagt hij zijn buurman of hij het vandáág nog even spuit. Ja, vandáág. Meneer heeft alles, behalve een spuit en geduld. Die van de buurman moet eraan te pas komen.

En dat brengt me meteen op mijn punt: als je meters wilt maken, moet je ofwel een meterbrede kwast, een gevoede roller of een spuit pakken (of vier buurmannen tegelijk inzetten, maar dan moet je dus in een flat wonen. Dat zou dan een ander voorbeeld zijn, want deze ongelukkige zanger heeft ongetwijfeld een vrijstaande villa waar het Witte Huis een loempialoket bij is).

Mag ik een voorzet geven?

Als je de koop-je-koning-te-rijk programma’s op televisie mag geloven, waar ik op een gelukkig moment langszapte toen er toevallig nét een verfpuit aangeprezen werd, kun je letterlijk in een handomdraai je hele toko lakspuiten met een draadloos en naadloos laksproeiertje. Zoals je ook schroefboormachines hebt, zeg maar. Via het vakbladencircuit had ik ook al een folder. Dat alles maakte mij zó nieuwsgierig, dat ik dat maar eens ga uitproberen. Op een plafonnetje waar de gevolgen van een bloedige strijd op getekend staan…

Ik heb namelijk eens wat muizen uitgeschakeld op een zodanige manier, dat er grote vlekken aan het plafond bleven zitten. Weliswaar beter dan die keer dat er eentje zijn kop door de propellor van de toiletafzuiging stak, hetgeen een lugubere horrorscène opleverde, precies toen de jeugdgroep van de kerk over de vloer kwam. Maar helemáál fris ziet het er toch niet uit. Zou dat met een spuit-uit-het-handje recht omhoog op te lossen zijn?

Er zijn minimaal drie concurrerende systemen, heb ik inmiddels ontdekt. De prijzen liggen een factor negen uit elkaar, waarbij je je afvraagt of de goedkoopste eigenlijk wel maakbaar is voor die prijs. Punt is, dat dat geen prijs is voor een professional die er het hele jaar mee op stap gaat. “Elke idioot met een gitaar en een versterker”, die “denkt mee te kunnen kletsen over rock & roll”, zoals een andere zanger eens van de daken schreeuwde, kan nu voor de minste klus zo’n PHZ-machientje aanschaffen (Probeer-Het-Zelf).

Ik ben nu zó nieuwsgierig of iedere particulier werkelijk zo makkelijk lakspuiter kan worden, dat ik het erop ga wagen. Het apparaat zal misschien maar één klus meegaan, want ik plan meteen m’n hele plek-onder-de-zon in voor deze actie. Want alles, álles kan een mens gelukkig maken… de zon die doorbreekt, een vers kopje théé!

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, oktober 2010