Mijn laatste schildersklusje is er een uit de buitencategorie. Ik had een 3D-geprinte kunststof-scheidsrechtersfluit overgehouden aan een werkbespreking. Niet dat ze me meteen weer terug wilden fluiten of buiten spel wilden zetten, hoor. Nee als souvenir, want hij was net uit het lab gekomen. En hij dééd het nog ook.
Schéíds!

Dat leverde meteen een schildersklusje uit de buitencategorie op. Omdat dat onderzoekscentrum voor kunststoftechnologie uiteraard ook met oppervlaktetechniek aan de slag zou gaan, vond ik het een aardig idee om hem thuis te verkoperen. De koperlaag wordt elektrochemisch neergeslagen, dus het werkstukje zal dan wél stroom moeten doorgeven. Dus moet er een geleidingslakje op, met de penseel.

Direct werd ik getroffen door droefenis: de geleidelak was eigenlijk te stroperig en was bovendien uiteengevallen in losse componenten. Met wat ethanol kun je het dan enigszins fatsoeneren, maar ik kwam niet verder dan een beetje verdunnen. Mijn handschilderactie leverde dus een minder schilderachtig resultaat op dan gehoopt. En het koperneerslag was navenant ongelijkmatig. Dat was dus niet bepaald een ‘fluitje van een cent’!

Misschien moet ik ook geen kunststof meer schilderen. De laatste ervaring was nog maar een paar weken eerder, toen we de voorkozijnen van ons nieuwe huisje bijwerkten. Zoals bekend doe ik dat in teamverband met de slanke blondine, de ster van deze columnserie. Ik het afplakken en schuren, zij het schilderen. Maar dan blijkt afplakken bij kunststof nog effe een verhaal-apart. Het luchtrooster boven het kozijn is van kunststof. En móói dat de verf onder de afplaktape door gekropen was!

Foutje mijnerzijds: weer restjes ouwe tape op zitten maken, terwijl ik juist op het spoor was gekomen van tape die je zelfs na enkele maanden nog restvrij kunt verwijderen en die heel makkelijk strak en glad aan te brengen is. Gooi je ouwe spul dan gauw weg… aan de achterzijde moesten we er op sommige plaatsen ook met de stickeroplosser achteraan…

Kortom: een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen, maar als de steen een stuk kunststof is, blijf ik koppen tot er afgefloten wordt!

Edward Uittenbroek
Bron: Schildersvakkrant