Goed voorbeeld doet goed volgen. Maar je kan ook leren, van hoe het níét moet. Een goed voornemen is dan om dat zelf dus vooral niet na te volgen. Mijn goede voornemen met oudjaar is altijd om geen goed voornemen te hebben, maar zelfs dáár hou ik me niet aan.
Ik ga toch onderstaande voorzet maar geven:
Eens hoorde ik van een studiegenoot Coating Technologie, dat tot en met 2005 in deeltijd gegeven werd aan de Saxion Hogeschool Enschede en waar ik de laatste afzwaaier was, het volgende verhaal. Hij was vertegenwoordiger, en had gezien dat een klant door wat ingrepen verbijsterend kon besparen op het verbruik. Maar dat druist wel tegen zijn omzetdoelstellingen in natuurlijk. Hoe te handelen?
Hij heeft toch maar wat verbetervoorstellen gedaan, al namen de leveranties en dus zijn omzetprovisie navenant af. Want ‘voor hetzelfde geld’ komt de klant er via een adviesbureau achter… En bovendien: een tevreden klant die doorgroeit dankzij procesoptimalisatie, die hou je voor vele jaren binnen, inclusief zijn groei!
Dit verhaal stevent regelraap af op een goed eind. Het wordt een schoolvoorbeeld van gezamenlijk tot een optimaal rendement komen en de productie in ons hogelonenlandje houden. Niets voor een column in een vakkrant, dat is dan wel weer jammer…
Echter de wereldeconomie komt tussenbeide…
Een jaartje later moest wegens grondstofprijsontwikkelingen een generieke prijsverhoging van 5% aan alle klanten gemeld worden, zo werd de vertegenwoordigers door de verkoopleider gemeld. En já hoor: klant verontwaardigd, hoe dúrf je meer te rekenen voor dezelfde hoeveelheid!?! Terwijl de betreffende inkoop maar een fractie van de totale kostprijs was! Het is een schoolvoorbeeld geworden voor in mijn cursussen. Zo moet het dus níét.
Mag ik een voorzet geven?
In deze krant loopt al een tijdje een serie over mechanische verfapplicatie. Met spuitwerk kun je vaak resultaten bereiken die Beun de Haas je niet nadoet, die staat sowieso met een kwast te sjoemelen. Ik begin wel vaak over Beun de Haas, maar aangezien de Duitse economie in de jaren negentig mede stagneerde door de zwartwerkers, is dit een stokpaardje. En deze Voorzetten zijn ook bedoeld om de professional op voorsprong te zetten, Beun gebruikt kranten alleen als onderleggertje en ként de Schildersvakkrant niet eens.
Ook nu komt de wereldeconomie tussenbeide, want de grondstofprijzen zijn nu helemáál door het dak gegaan en anderzijds zijn er allerlei technische ontwikkelingen die een betere applicatie met effectiever verfgebruik mogelijk maken. Het afgelopen jaar heb ik volop gewerkt aan de duale (dus deels onder werktijd in de eigen werksituatie te volgen) HBO-afstudeerrichting Oppervlaktetechnologie. En daar komt het gezamenlijk maken van een eindproduct duidelijk naar voren. Dus niet alleen het goedkoopste laagje erop zetten en aldoor mieren naar je toeleverancier dat er een dubbeltje af moet. Omdat je het “zelf ook niet betaald krijgt” door je opdrachtgever.
Dit is niet een erg chemische start van het nieuwe jaar, geef ik toe, maar denk er nog eens over: beschermings- en verfraaiingstechniek is meer dan een centenkwestie, zeker in een hogelonenland!
Edward Uittenbroek
Bron: Schildersvakkrant, januari 2008