Onlangs sprak ik een bedrijfseigenaar, die een spuiterij uit een holding zelfstandig had voortgezet. De grotere jongens in de holding zaten al sinds jaar en dag in zwaar weer, terwijl deze directeur, die destijds al in die groep meedraaide, vrolijk vertelde welke projecten hij zoal had, en dat er weer een uitbreiding was gerealiseerd. Ook kon hij nog uitleggen hoe de grootste vestiging uit de vroegere groep uit de problemen kon komen, maar door de snelle opeenvolging van bedrijfsleiders daar, is er kennelijk onvoldoende gelegenheid om zich de oorzaken van de problematiek eigen te maken.
Maar hoe deed deze directeur het dan? In plaats van doorjassen tegen huilprijzen, en verliesgevende bedrijfsonderdelen te laten subsidiëren uit winstgevende, was hij voortdurend met de klanten bezig samen oplossingen te bedenken voor ontwerpvraagstukken. Uiteindelijk zitten er nu opdrachten tussen waarbij het lakken misschien nog maar eentiende van het werk is. Verder is het afplakken, montage en logistieke afwikkeling, maar het gaat erom de klant te helpen met zijn eindproduct. Als dat niet uitsluitend door de laktechniek is, geeft dat toch niet?

Oplossingen die je aandraagt, moeten ook wel echt een probleem oplossen. Op een congres werd als voorbeeld van overbodig uitvindersvernuft de bestekventilator getoond. Een propellor aan je vork die bijvoorbeeld de hete aardapeltjes een beetje afkoelt. De afbeelding vertoonde eigenlijk bami, maar ik heb er zelf al een eigen toepassing voor gefantaseerd, om het in eigen beheer op de Nederlandse markt te brengen. Want welke gek gaat nog blazen, je hebt toch wel een stopcontact??? Trouwens, er zijn varianten denkbaar op batterijen, zodat men ook op reis niet hoeft af te zien van dit gemak. Wat leven we toch in een mooie tijd!

Een waarom-heb-ik-dat-zelf-niet-bedacht-kraker werd vorig jaar genomineerd voor een eieren-van-Columbuswedstrijd of zoiets. Een “maatbeker” om je verfpot in te zetten, zodat je niet met kranten als bierviltje hoeft te rommelen, en sowieso de pot niet gauw omvalt. Diverse blikformaten passen erin, dankzij maatsteuntjes is het meten en passen. Wel aardig gevonden.

Nou ga ik het gekker maken. Stel dat alle verf ineens twintig jaar goed blijft. Zou de laborant die dat ontwikkeld heeft met zwijggeldverlof naar huis gestuurd worden, of grijpt de fabrikant deze concurrentievoorsprong aan om de markt met zijn product te verzadigen…

Mag ik een voorzet geven?

Hét onderwerp in de materiaaltechnologie is Self Healing Materials, bijvoorbeeld materialen met minuscule lijmbolletjes die bij een scheur openspringen en de scheur weer dichtlijmen. Zelfherstellende lakken zouden zo ook te maken moeten zijn. Zeker tegen de achtergrond van het verdwijnen van zelfherstellende chromaten als metaalvoorbehandeling, is dit een ontwikkeling waar in de industrie reikhalzend naar wordt uitgezien. Als de verffabrieken samen met hun klanten de oplossingen bedenken, zoals de bovengenoemde spuiterijdirecteur, moet er toch gerichte innovatie met snelle marktintroductie mogelijk zijn. In Praag bleek al bij het Wood Coatings Congress (zie elders in deze editie): alleen de praktijk geeft het uiteindelijke antwoord.

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, november 2006