De vorige Voorzet meldde, dat over allerlei functionele coatings de laatste tijd steeds meer te horen en te lezen is, zoals zelfreinigende, geurende en lichtbewarende coatings. In dat rijtje had ook ´geurdempend´ kunnen staan, want er zijn fotokatalytische coatings die meurluchtjes kunnen voorkomen doordat ze de koolstofverbindingen opeten waardoor die luchtjes verspreid worden.
Nou ja, dat is wel érge Jip & Janneke-taal. Het werkt ongeveer als volgt: zoals de vorige keer al verklapt, kunnen elektronen in een hogere baan om de atoomkern gekegeld worden door UV-licht, een bestanddeel van zonlicht. Dat ging nog over nagloeiende lakken, die in het donker licht geven doordat die elektronen weer terugvallen in hun oorspronkelijke baan.
Maar nu gaat het erom, dat de atomen door het uit elkaar kegelen van de elektronenschillen heel erg reactief worden. Als ze dan met viezigheid in aanraking komen, van vingerafdrukken tot rookaanslag, zullen ze het koolstof van die viezigheid aantasten waardoor het uit elkaar valt en in gasvormige toestand ontwijkt. Meestal geurloze CO2 ofwel kooldioxide. Opgeruimd staat netjes. Ruik je niets meer van.
Maar dat werkt dus als er voldoende licht op valt. Als de viezigheid zó erg is dat de verf erdoor afgeschermd wordt, helpt er geen lieve moedertje meer aan. Dus een dropping vanuit een huisdier is teveel van het goede. Of een bommentapijt van een overscherende luchtvloot trekvogels, met uitheemse eetgewoonten en de daaruit voortvloeiende resultaten.
En zou het binnen werken, bij weinig licht?
Als jeugdleider kreeg ik eens een verontrust schaapje voor me, dat onthutst een morbide scène in mijn toilet had ondergaan. Een tussenvloers muisje had zijn spitsneus iets te dicht bij de propeller van de afzuiger gehouden, en had zich als een kamikazepiloot in een wisse dood gestort. Nou zal een kamikaze zijn kop niet in een propeller steken: daar begin je je werkdag niet mee. Maargoed, de nieuwsgierigheid naar mijn sanitaire voorziening had het beestje dus de kop gekost. Zou een geurvretende verf het kunnen opnemen tegen de combinatie van koolstofverbindingen, die zich manifesteert in deze kleinste maar veelal best gewaardeerde ruimte des huizes?
Mag ik een voorzet geven?
Binnenkort ga ik zelf een testje doen. Pas heb ik noodgedwongen mijn koelkast schoongemaakt, terwijl ik die nog maar een jaar of drie heb. Dat moet dus beter kunnen. Aangezien het licht er altijd brandt, zo heb ik vaak geconstateerd, zal die verf daar toch moeten werken om de kwaad riekende odeuren eronder te houden.
En dan vraagt de goedwillende uitvoerder zich natuurlijk af: werkt dat voor binnentoepassing wel dan??? Je hebt toch UV nodig???
Nou, ook binnenshuis heeft zonlicht nog wat UV. En één van de beste toepassingen voor zelfreinigende oppervlakken is óók “binnen”, namelijk in tunnels. Dan hoef je niet steeds een rijstrook af te zetten om de roetdeeltjes van de verlichtingen af te poetsen.
Maar die verlichting is dan weer aangepast om veel UV mee te stralen…
Dus toch maar een nieuwe koelkast, waar zulk licht in zit!
Edward Uittenbroek
Bron: Schildersvakkrant, maart 2008