Je hebt flora en je hebt fauna. Flora is met bladeren en takken, fauna zie je rondlopen en die eten elkaar op. Fauna eet flora, hoewel een vleesetende plant de eer redt van het plantenrijk. Maar een wandelende tak, is dat nou flora of fauna?

Afgelopen week was ik op Eurocorr, Europa’s belangrijkste corrosiecongres dat vanwege het vijftigjarig jubileum van het Nederlands Corrosie Centrum naar Nederland gehaald was. De organisatoren van het NCC hadden voorzien in een heuse Corrosiedokter vanuit hun doorverwijsservice Corrosie Advies Dienst.

Er waren lezingen over onderhoudsmanagement, Risk Based Inspection en het optimaliseren van de onderhoudscyclus door het verbinden van restlevensduurverwachtingen aan kostprijsbepaling van tussentijdse ingrepen. Slim bekeken. Om dit aan managers te kunnen verkopen, moet je er wel bij vertellen dat het geld bespaart. Is ook zo, want het uitvallen van een procesinstallatie kost productie en dat had je dus beter kunnen voorkomen.

Maar met het argument van de kostenbesparing heeft de manager het meteen op het onderhoudsbudget zelf voorzien. De term “Risk Based Inspection” valt daarmee in zijn eigen zwaard: we gaan lekker alleen nog iets voorkomen als er een overdonderende waarschijnlijkheid is, dat dat nodig is. Zo ver reikt het denkvermogen van een manager. Het is makkelijker een euro te besparen op je uitgaven, dan om vijf euro meer binnen te halen, leren ze op de Inkoopcursus. Visie op het grotere geheel en de verdere toekomst, de redenen dus waarvoor je manager met bijbehorend salaris bent, schieten er jammerlijk bij in.

Onlangs gaf ik een lezing bij de verenigingen voor balkonhekfabrikanten en voor trappenfabrikanten. Thema was het belang van laktechnisch verantwoord construeren en goede afspraken maken in de toelevering. Dit tegen de achtergrond van bijvoorbeeld de meerkosten van een ontmanteling van een trappengaanderij en het plaatsen van noodvoorzieningen, om maar wat te noemen. De discussie achteraf ging vooral over garantiebepalingen. Met een uitspraak die zó van de Corrosiedokter had kunnen komen, zeg je dan: “voorkomen is beter dan genezen.” De meeste schade wordt overigens veroorzaakt tijdens de montage door de bouwbeulen. Maar als je een lak specificeert op die piekbelasting, offreer je een omzet die je niet gaat binnenhalen.

Maar die wandelende tak?

Hout kan niet roesten, dat is toch maar een grote geruststelling. Toch is er over en weer een hoop te leren door de metaaloppervlaktebehandelaar en de schilder. Het zal me niet verbazen, als ik van de Wood Coatings in Praag weer wat nuttigs meeneem dat voor de staalindustrie leerzaam is, behalve twee lezingen over het poedercoaten van MDF die op het programma staan. Ook in de schildersmarkt wordt volop nagedacht over het uitbesteden van een gespecificeerde instandhouding over een bepaalde periode, in plaats van een eenmalige opknapbeurt. Gaat dat ook stranden op de kortademigheid van de job-shoppende korteverbandmanager die zijn opvolger niet wil matsen ten koste van zijn eigen jaarcijfers?

Als een soort tweebener wandel ik door verschillende takken van de verfverwerking. Hopelijk kan ik het beste van twee werelden uitwisselen. Wordt vervolgd…

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, oktober 2006