Valt er nog een rotte knaak te verdienen in die bouw, eigenlijk? Nieuwbouw is sowieso maar een procentje van de omvang, en dat zal met de crisis nog wel verder teruggelopen zijn. Maar aan de bestaande voorraad zal toch wel zat te klussen zijn?

Zo zag ik pas het resultaat van een alleraardigst schilderproject, waar aardig wat meters in zitten. Niet alleen het kozijnenwerk, maar de hele stenenboel was net opgeverfd. De héle buurt knapt daar van op. Lijkt net of het allemaal recente nieuwbouw is. En het kan nóg leuker, al kost dat wel wat meer: de steentjes zus, de voegen zo. Dan heb je als het ware een nieuwe muur gemetseld. De schilder als stadsrenovator. Veel goedkoper dan de boel platgooien en alles opnieuw opbouwen. Met alle overlast van dien, trouwens.

Maar wat dan opvalt als je dichtbij genoeg staat, zeg maar een meter of dertig: misschien kan het afplakken wel wat beter. Ja: “meter of dertig”. Als je vanaf die afstand al ziet dat er een centimeter of vijf (of meer!) misgeschilderd is, vraag je je wél af of daar niet meteen even aan vervolgopdrachten of marktvergroting gedacht had kunnen worden. Ik denk dat je het met een polsstok vanuit een helikopter al netter doet dan wat ik op alle etages vanaf de begane grond zag!

Gelukkig was een wijk verderop het goede voorbeeld ook voorhanden. Steentjes zus, voegen zo. Strak binnen de lijntjes allemaal. Beetje rare kleurcombinatie met lila en zo, maar het gaat effe om het idee. Waarschijnlijk te danken aan de wijkrenovatie, waarbij de allergoedkoopste huisjes plat moesten vanwege hardnekkige schimmelvorming, en de nieuwe middenklassertjes kennelijk wat beter uitzicht moesten hebben. De waardetoevoeging die de schilders daar hebben aangebracht, is natuurlijk enorm. De bewoners zullen zich wel “steenrijk” voelen, zó knapte het op!

En waarom kon dat vijfhonderd meter eerder nou niet óók zo???

Kortom: je schildert niet alleen aan je klus, maar ook aan de vervolgopdracht en aan de marktomvang!

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, juli 2011