Hoe te handelen bij huizenschuiverij?

U kent wellicht het ijzingwekkend spannende spel balletje-balletje. Waarbij drie eierdopjes vingervlug rondgeschoven worden. En de argeloze speldeelnemer moet raden waar de erwt zich uiteindelijk bevindt, nadat de eierdopkunstenaar zijn ziedende zigzagzwiepers vertoond heeft. Het gaat nét langzaam genoeg om het te kunnen volgen, maar je wijst toch het verkeerde dopje aan! In een knipoog van een ogenblik heeft hij de erwt laten verdoppen, en zo grijp je dus altijd mis…

Tegenwoordig is dat allemaal geprofessionaliseerd en is het een keiharde business geworden, waar de erwt een balletje-balletje-balletje is en de eierdop een balletje-balletjedop. Er is eigenlijk geen áárdigheid meer aan. En je kan het thuis niet meer op een geloofwaardige manier oefenen. De gang naar de balletje-balletje-expert levert de onvoorbereide goedzak dus een wisse verliespost op. Van goedzak naar platzak. Toch maar weer je éígen boontjes doppen om rond te komen…

En zo dreigt het ook te gaan als je met zijn tweeën vier huizen hebt, en je wilt die omruilen voor één grote. Ik deel mijn ervaring…

Trouwe lezers wachten nog op het volgende deel van de biggetjes die in de tuin achter hun woonhuis een blokhut gingen maken, waar natuurlijk het nodige verfwerk bij komt kijken. Dat waren dus huisjes nummer 1 en 2. De slanke blondine uit eerdere edities heeft een rijtjeshuis. En mijn verfcongressen bereis ik vaak met m’n kampeerbusje. Vier woningen dus, maar nu gaan we de boel inklappen en op een andere plek ons kleurrijke leventje voortzetten. Alleen het kampeerwagentje gaat mee. Maar hoe ruil je de drie grondgebonden huisjes om voor één? Het welbekende doppenspel kan beginnen.

Mag ik een voorzet geven?

Dan is het zaak de achtergebleven boedel in goede conditie in de kijker te spelen. Ik zat eerst te denken aan een inhangplafonnetje. Zodat de werpnetten die mijn achtpotige huisgenotes gefabriceerd hebben, daarboven uit het zicht verdwijnen. Maar dat kan natuurlijk veel voordeliger, aangezien ik er zelf binnenkort niet meer zit en de nieuwe eigenaren misschien wel heel andere dingen willen met dat plafond. Dus wij gaan het op een spuit-, rol- en kwastoffensief zetten. Die tweeduizend euro moderniseringskosten hou ik in m’n knip. Die boon is vast gedopt.

Dan de eerder aangekondigde plafondspuiterij op een andere verdieping… ik hoop daar nog verslag van te doen, want ik wil twee handspuiten vergelijken die in prijs haast een factor negen (!!!) schelen. Tweede boon gedopt.

En de buitenkozijnen boven, want na drie jaar is het alweer een Jantje-huilt-met-de-pet-op van jewelste, tot mijn verbijstering overigens. Dit had toch wel beter gemogen; we hebben er vanaf de rolsteiger goed bij gekund, en trouwe lezers aanbidden mijn schuur- en afplakkunsten. Waarna de slanke blondine de kwast hanteerde met micrometrisch gevoel voor laagdiktebeheersing. Maar nu alweer een flinterfestijn van delaminatie. Mooi woord. Mooier dan m’n kozijnen…

En dan de eierdoppentruc: veel klusplekken vinden voor het bieden. De eigenaar woont er niet meer, en als de kat van huis is…

Edward Uittenbroek

Bron: Schildersvakkrant, november 2010